Vakbonden en personeelsleden zijn erg ongerust na de verkoop van Makro en Metro aan twee buitenlandse investeerders. De overnemers staan erom bekend dat ze zieke bedrijven saneren om ze dan door te verkopen.
Geen verrassing
Dat er iéts moest gebeuren met de zwaar verlieslatende winkels van Makro en Metro in België, was al jaren duidelijk. Moederbedrijf Metro paste honderden miljoenen bij, maar dat kon onmogelijk blijven duren. CEO Steffen Greubel is bezig met een grondige herschikking van de activiteiten: de roeping van de groep is business-to-business – waardoor Makro niet meer past binnen het verhaal. En winst is een must. Ook in Japan en Myanmar koos de groep voor een exit. India is nog een hangende zaak.
De verkoop is dus verre van een verrassing, de kopers zijn dat echter wel. Geen concurrenten of collega’s – eerder werd al gespeculeerd op mogelijke interesse van Sligro of zelfs Costco – evenmin een pure vastgoedspeler. Wel een combinatie van het Luxemburgse vastgoedbedrijf Bronze Properties en een specialist in herstructureringen, GA Europe.
Grote schoonmaak
Welke concrete plannen de nieuwe eigenaars hebben, is nog niet bekend. CEO Vincent Nolf van Metro België verklaart aan De Tijd dat het bedrijf de merken, de IT-systemen en de huismerken mag blijven gebruiken, maar wil niet zeggen voor hoe lang. Hij erkent dat er “iets” moet gebeuren, maar stelt ook: “jobs schrappen is niet de enige mogelijkheid die we hebben.” Welke andere mogelijkheden hij ziet, is een raadsel.
GA Europe staat erom bekend dat het zieke bedrijven voor een prikje opkoopt, flink saneert en vervolgens met winst doorverkoopt. Dat voorspelt weinig goeds voor de nog bijna 2.000 medewerkers van Metro en Makro. De vakbonden zien de bui al hangen. Johan Van Loon van ACV Puls vreest een ‘grote schoonmaak’: “We zijn heel erg op onze hoede. Zo’n deals leiden heel vaak, of zelfs altijd, tot zware herstructureringen“, zegt hij aan VRT.
Blokker-verhaal
Want hoe werkt zo’n overname van een ziek bedrijf? Wanneer de waarde van het vastgoed de verliezen niet kan dempen, dan krijgt de overnemer van de voormalige eigenaar vaak nog een som geld bovenop. Ingewijden suggereren aan RetailDetail dat dit hier wel degelijk het geval is.
Dat doet denken aan het verhaal van Blokker België: de Nederlandse ondernemer Dirk Bron kreeg in 2020 van Blokker-eigenaar Michiel Witteveen een mooie som om de keten over te nemen en verder te zetten. Hoe dat onfrisse verhaal toen afliep, is bekend: de ondernemer doopte de winkels om tot Mega World maar stak het geld in eigen zak en zadelde de onderneming op met een grote schuldenberg, waarna het faillissement onafwendbaar was. Of Makro en Metro hetzelfde lot zullen ondergaan, valt niet te voorspellen. Maar dat GA Europe toen ook betrokken was bij de verkoop van de Belgische Blokker-winkels, vergroot wel de ongerustheid.
Waardevol vastgoed
Vanop afstand bekeken zijn de horeca-groothandels van Metro een leefbare business. Deze sector is immers toe aan professionalisering en consolidatie. Mogelijk dagen geïnteresseerde overnemers op na een sanering. Wat er met de Makro-winkels kan gebeuren, is een andere vraag. Het zakenmodel van de hypermarkten die ooit groothandels waren, is compleet achterhaald. De kostenstructuur is onhoudbaar. Maar het vastgoed is waardevol: goed gelegen én goed vergund, wat ze aantrekkelijk kan maken om ze om te vormen tot retailparken met een mix van food-, doe-het-zelf- en tuinspelers bijvoorbeeld.
Van de voorlopige voortzetting van de activiteiten hoeven we wellicht niet teveel te verwachten. Het toch al gedemotiveerde personeel heeft opnieuw een zware klap gekregen. De onzekerheid blijft aanslepen. Daar wordt niemand beter van, behalve de overnemers…
