Europa is niet de graanschuur, maar de verspiller van de wereld. Liefst 40% van alle geproduceerde voedsel gaat verloren, vaak al bij het oogsten. De Europese Unie importeert ook meer calorieën en eiwitten dan het exporteert, zegt het WWF.
“Europa eet de wereld op”
Dat Europa de graanschuur van de wereld is en de wereldbevolking voedt, is een mythe. Integendeel: de EU is een slokop die weliswaar recordhoeveelheden exporteert, maar dat ten koste doet van de planeet. De export is vooral van duurdere, verwerkte producten, zoals wijn en chocolade, die maar beperkt bijdragen aan het werkelijke voeden van de wereld.
Wat Europa importeert zijn goedkope basisgrondstoffen, zoals graan en soja, die op zich meer calorieën en eiwitten bevatten dan wat achteraf terug naar buiten gaat. De Europese voedselproductie heeft ook een bijzonder hoge ecologische voetafdruk, want de geïmporteerde ingrediënten zijn vaak niet-duurzaam geteeld en wordt veel verspild. Europa is bijvoorbeeld de tweede grootste importeur (na China) van producten die voor ontbossing zorgen, ver voor India en de Verenigde Staten.
Europa is in feite ’s werelds luxekruidenier, die producten exporteert voor rijkere consumenten, terwijl de hoge productieniveaus worden bereikt door niet-duurzame grondstoffen, invoer en verkwistend landgebruik. Dat besluit het WWF in een nieuwe studie, naar aanleiding van de huidige prijsstijgingen en voedselschaarste. Het is absoluut geen goed idee om de productie zomaar te verhogen, want er is nu al zoveel verspilling. “Europa eet de wereld op”, heet het zelfs.
Niet meer gaan produceren
Liefst 40% van alle voedsel wordt ook nooit opgegeten: jaarlijks betekent dat maar liefst 173 kilo voedselverspilling per persoon. Dat komt heus niet alleen doordat consumenten eten weggooien: ongeveer 15% van de totale voedselproductie gaat jaarlijks al tijdens of kort na het oogsten verloren.
In de loop van volgend jaar wil de Europese Commissie met een nieuw wetgevend kader voor de voedselproductie komen, het WWF hoopt dat duurzaamheid hiervan de basis wordt. “Alleen een duurzamer voedselsysteem kan zorgen voor voedselzekerheid in binnen- en buitenland. De EU moet zich niet richten op meer produceren, maar op anders produceren en consumeren”, zegt Ester Asin, directeur van het Europese beleidsbureau van het WWF.
Gelukkig is er ook goed nieuws: consumenten zijn klaar voor verandering. Drie op vijf Europeanen wil duurzamer eten en drie vierde hoopt op EU-wetgeving die biodiversiteitsverlies door voedingsproducten aan banden legt. En waar vraag is, komt aanbod. Al 8,1% van het totale landbouwareaal in de EU en het Verenigd Koninkrijk wordt vandaag biologisch bewerkt. De markt voor biologische levensmiddelen is sinds 2010 verdubbeld.
